پنج شنبه, 29 مهر 1395 دسته: اخبار و اطلاعیه ها بازدید: 8993

سه سال،سي بوق
چند روز پيش يكي از همكاراني را ديدم كه پس از بازنشستگي ، با همسرش به مالزي رفت تا در كنار فرزند دانشجوي خود در مالزي زندگي كنند.آنها پس از پايان تحصيلات فرزندشان ،همگي به ايران بازگشته اند و براي من جالب بود كه از مشاهدات او درباره طرز رانندگي مردم مالزي بپرسم.  در اتومبيل او داشتم خود را آماده طرح پرسش اول مي كردم كه صداي دلخراش بوق اعتراض يك راننده

به راننده جلويي در يكي از تقاطع هاي خيابان ولي عصر،او را به حرف درآورد و  با آهي بلند گفت طي مدت سه سال اقامت در ايالت سلانگورمالزي، شايد سي بار صداي بوق نشنيده باشد.او در ادامه از اين افسوس خورد كه بر خلاف ما ايرانيان كه چراغ راهنمايي هنوز سبز نشده،با زدن بوق ، اتومبيل هاي جلويي را به تعجيل در حركت دعوت مي كنيم رانندگان در اين ايالت؛ حتي اگر چراغ سبز شده باشد و راننده جلو حركت نكند هرگز دست روي بوق اعتراض نمي گذارند.
راستي ، شما روزي چندبار صداي انواع بوق بي مورد در خيابان ها و معابر شهرتان را مي شنويد؟ بوقي به نشانه اعتراض به راننده يا عابر متخلف،بوقي به نشانه سلام  و احوالپرسي، بوقي به نشانه رسيدن سرويس مدرسه ، بوقي به نشانه شادي اقوام عروس و داماد  در خيابان گردي بعد از  جشن عروسي، بوقي به نشانه شادي بعد از برد تيم مورد علاقه، بوقي به نشانه...!.
٩٥٠٧٢٩

• < قبلی
• بعدی >